Umarła 30 maja 1904 w Śniatynie, na terenie dzisiejszej Ukrainy. Czy rzeczywiście umarła? Może jest z nami nadal? Czy działa? Majówka sprzyja wyjazdom i podróżom. W miniony długi weekend wybrałem się do Krakowa, do miejsca formacji zakonnej siostry Marty Wieckiej. Rewelacyjna lokalizacja – tuż przy samym dworcu głównym PKP w Krakowie – niedaleka droga z pociągu. Mój pobyt przypadł na bardzo ciekawy dzień – 4 maja – odpust świętego Floriana. Krótka procesja po okolicznym placu. Parafia św. Floriana w Krakowie, znana jest ze swojego najsłynniejszego wikariusza sprzed lat – Karola Wojtyły. To na terenie tej właśnie parafii znajduje się dom prowincjalny szarytek (ul. Warszawska 8). Czy Marta Wiecka przed laty również uczestniczyła w uroczystościach odpustowych tej parafii?
Zapewne czasem modliła się w tym pobliskim kościele św. Floriana. Chociaż niektóre pytania historyczne zostaną bez odpowiedzi, to warto je zadawać – one pobudzają wyobraźnię, a wyobraźnia pomaga nam uświadamiać sobie wciąż aktualną obecność świętych blisko nas. Marta odbywała w Krakowie swój postulat w dniach od 26 kwietnia do 11 sierpnia 1892 roku. Pod czujnym okiem siostry wyznaczonej do opieki nad postulantkami, Marta kształtowała swe cnoty, ćwiczyła się w wierności i pokorze. Zgodnie ze zwyczajem siostry musiały się publicznie przyznawać do uchybień i zaniedbań. Wydaje się, że w wykonywaniu swych obowiązków była bardzo sumienną siostrą, skoro jej towarzyszki twierdziły, że nigdy nie zasłużyła sobie na upomnienie. Potem (dalej w Krakowie) rozpoczęła okres seminarium (dla wielu zakonów i zgromadzeń funkcjonuje nazwa nowicjat, u szarytek jest inaczej). Rozpoczęła go 12 sierpnia 1892. Dyrektorką w tym czasie była siostra Franciszka Pałuska. Pod koniec seminarium wystawiła jej nie najlepszą opinię. Dobrze, że Marcie nie zaszkodziło to w dalszej drodze życia w Zgromadzeniu. Kiedy dziś modlę się w kaplicy sióstr na Warszawskiej 8, kiedy chodzę korytarzami tego ogromnego kompleksu budynków klasztornych, gdy odwiedzam salę pamięci – myślę sobie – przed laty ona tu była, tu spacerowała, tu się modliła. Dziś już jej nie ma. Odeszła… Czy tak jest rzeczywiście? Może to tylko ludzki sposób patrzenia. Co jeśli, ona wciąż tu jest? Towarzyszy wszystkim inicjatywom i dziełom miłosierdzia sióstr tej prowincji? Podczas modlitwy przychodzi pewność. Ona jest tutaj nadal. Dyskretnie towarzyszy, wspiera, obmadla, kieruje, rozwija, podtrzymuje na duchu, dodaje nadziei tam gdzie jej brak. Tak Marta Wiecka wciąż działa. Żywo obecna. To się czuje… Ktoś powie – to twoje subiektywne odczucia. Dowodów brak… Jednak nie. Krótka rozmowa z siostrą odpowiedzialną za rozwój i dokumentowanie kultu bł. Marty w Polsce i na świecie. Do niej spływa mnóstwo korespondencji. To zarówno prośby o relikwie jak również świadectwa działania i opieki bł. Marty. Czasem można odnieść wrażenie, że w tej kwestii jako Polska jesteśmy trochę “na minusie”. Mnóstwo świadectw przychodzi z różnych kontynentów, z dalekich krajów. Mnóstwo ludzi zna Martę, fascynuje się przykładem jej życia. Oni inspirują się jej biografią i charyzmatem. Pragną otrzymać relikwie, piszą by podziękować za łaski. Łask jest tyle, że nie wszystkie uda się spisać. Powstają nowe miejsca gdzie czci się bł. Martę – kto by przypuszczał, że jej sława i kult rozszerzy się daleko poza Polskę i Europę. Nie tylko siostry szarytki promują swoją błogosławioną patronkę. Często gorliwi ludzie świeccy dbają o to, by Marta była żywo obecna w ich lokalnym Kościele i społeczności. Powstają nowe dzieła miłosierdzia lub inicjatywy dla których Marta jest inspiracją. Odeszła? Nie wciąż jest z nami, wciąż działa.
Już w dniu beatyfikacji pisano o jej kulcie w Polsce i na Ukrainie.
Artykuł opublikowany w dzień beatyfikacji Marty Wieckiej
Dziś możemy śledzić to niezwykłe zjawisko w różnych miejscach świata. Nawet tam gdzie trudno byłoby się spodziewać… Pomocny może być np. portal rodziny wincentyńskiej, który informuje o życiu i działalności Księży Misjonarzy i Sióstr Miłosierdzia na całym świecie.